મથ્યા વિના કશું પણ કંઈ જીવનમાં ના જ મળતું છે,
ગરજ રળવાની લીધેથી હૃદય મથવાનું ઊગ્યું છે.
તમન્ના જે ભભૂકેલી જીવનતત્ત્વ અનુભવવા,
મને એણે ન દીધો છે, પડી રહેવા કદી છાનો.
બહુ મથતાં, બહુ મથતાં, જુદી જુદી રીત જીવનને
-અનુભવવા મળ્યું, એ તો પ્રસાદી શી हरिની તે !
મથ્યા કેડે ઘણું ઘણું જ્યાં પછી આરામ કરવાને
-સમય મળતો, મીઠો કેવો ! મધુરપ તેની ઑર જ છે !
‘જીવન મથામણ’,બીજી આ., પૃ-90
